Alternatibong Pananaw sa Buhay; Mutuality not Charity

I

Ang mga ibat’ ibang pagkilos ng mga organisadong  grupo na walang liderato ay siyang patunay na kayang palaganapin ang pagiging volunteer. Ito’y nakabatay sa iyong lokasyon at sa iyong kakayahan. Isang halimbawa ang pagbibigay ng mga simpleng impormasyon, pagkukusang loob na pagtulong sa kapwa na walang inaasahang kapalit, at simpleng pag dadamayan sa bawat komunidad. Ang pagbibigay ng maliit o malaking partisipasyon  na alam nating tama at makakabuti para sa lahat ay tiyak at direktang aksyon laban sa isyung panglipunan.

Kung magiging dalisay na isasabuhay natin sa pamamagitan ng pang araw araw nating ginagawa ang salitang mutualism o myutwalismo ay epektibong madaling maunawaan ng bawat myembro ng ating pamilya, kaibigan, kabarkada, kalaro, katrabaho, kaopisina, at sa mga bagong makakasalamuha pa.

Ang isa sa pangunahing  layunin ng babasahing  ito ay makadagdag at magbigay linaw  sa salitang boluntaryo o volunteer. Pagdadamayan o mutual aid. Sa pamamagitan mo o ng bawat isa sa atin na nananiniwala sa mga oraganisadong mga grupo na walang liderato tunay nga na hindi kinakailangan maging mayaman, kilala sa lipunan para makatulong sa kapwa at makapagpabago ng lipunan. Nais din po naming isa kayo na maging bahagi sa ganitong gawain bilang isang boluntaryong indibidwal.    

II 

Sa panahon pangkasalukuyan gising at mulat ang tao sa uri ng pamumuhay na pinamamayanihan ng pamumulitika at panlalamang na nagdudulot ng kahirapan  at karahasan sa mamamayan, at ang bagay na ito ay mariing nating dapat labanan sa mapayapang uri at walang tinatapakang kapwa biktima ng makapangyarihang lipunan.

Napakasarap isipin na lahat ay may kakayahang mamuhay ng isang uri ng alternatibong pananaw sa buhay at pamumuhay na naaayon sa malaya at maayos na pakikitungo sa bawat uring may buhay. Maaari at kaiga-igaya na ang isang tao o grupo ng tao ay lumalakad sa mundong ibabaw na hindi mapang-api, mapagdomina, mapamilit, mapangmaliit, mapanira at makasarili.

Ang pakikipagkapwa-tulungan (mutual-aid), at bolunterismo (volunteerism) ay napakahalagang paniniwala sa pamumuhay upang mapaunlad ang sarili, kinabibilangang pamayanan at kapwa. Kasabay nito ang paniniwala sa kalayaan at responsibilidad, pagkakapantay-pantay at otonomiya na sumasaklaw sa kaisipan na ang tao ay may kakayahang i-organisa ang kanyang sarili ng hindi dumidepende sa awtoridad o gobyerno.

Sa pasimula pa lamang ang gobyerno o pamahalaan hangang sa kasalukuyan ay masasabi natin na mapang-api at mapagpahirap sa mga marhinalisado tulad nating mga magsasaka, mangagagawa, mangingisda, katutubo, tindero at tindera, at mga taong walang sariling lote o lupa at bahay. Katulad ng mga nagdaang pulitiko sa gobyerno mas kinikilingan nila ang paggawa at pagpapatupad ng batas sa pansariling interes. Ano ba ang uri ng gobyerno meron tayo noon at ngayon? Posible pa bang maniwala tayo sa gobyerno at pamahalaan? Ano ang nadarama mo sa kasalukuyang panahon patungkol sa pamumuno o gobyerno?

THE CALL OF FREEDOM (LUKE 4:18)

Life on the outside means you have to pursue your souls craving for freedom. Freedom is very important on the lives of the disciples and followers of Christ. As what Apostle Paul says, “It is for freedom that Christ has set us free. Stand firm, then, and do not let yourselves be burdened again by yoke of slavery” (Galatians 5:1). This is an echo of what Christ had said why he came that we may have life and have it to the full (John 10:10).

Martin Luther King Jr. saw an outside life of his fellow African-American brothers-judging the color of the skin and as the cliché we have heard over and over again “judging the outside appearance”. But he dreamed and helped his brothers and sisters to pursue and seek their own destinies, to experience the craving and longing of their soul and that is freedom - and to accept nothing less. Until this vision of life lived on the outside sent him to his, early, grave.

Jesus’ journey to free the prisoners leads him to confront people of different status. Ranging from Pharisees to notorious sinners of His time. This also leads to His early, but necessary, death, SO THAT YOU AND I COULD ENJOY THE FREEDOM. A FREEDOM THAT RISE ABOVE FROM THE INSIDE GOING OUT. A FREEDOM THAT ONLY LIFE ON THE OUTSIDE CAN PROVIDE.

LET US THEN PREACH GOOD NEWS TO THE POOR AND PROCLAIM FREEDOM FOR THE PRISONERS. AMEN

Thanks to Bryan C. Loritts' book 'God on Paper' by Water Brooks Publishing 

Food Not Bombs Philippines

Because... FOOD is a RIGHT not a privilege! Because there is enough food for everyone to eat! Because SCARCITY is a patriarchal LIE! Because a woman should not have to USE HER BODY to get a meal, or have a place to sleep! Because when we are hungry or homeless we have the RIGHT to get that we need by panning, busking or squatting! Because POVERTY is a form of VIOLENCE not necessary or natural! Because capitalism makes food a source of profit not a source of nutrition! BECAUSE FOOD GROWS ON TREES. Because we need COMMUNITY CONTROL. Because we need HOMES NOT JAILS! Because we need....FOOD NOTBOMBS

“ A hungry man is an angry man”

Bob Marley - Them Belly Full (But We Hungry)

“A nation that continues year after year to spend more money on 

military defense than on programs

of social uplift is approaching spiritual death.”

Martin Luther King, Jr.

“The message is clear, there can be no peace until

people have enough to eat. Hungry people are not

peaceful people.”

Former President Jimmy Carter June 17, 1999

Pinaghalawan

Salamat sa mga sumusunod

google/wikipedia
Bas Umali
Bulatlat
Benedict Anderson

batas OBRERO

Ayon sa kalipunan ng batas hinggil sa paggawa sa Pilipinas, ang mga sumusunod ang mga karapatatan ng manggagawa:

Karapatan sa seguridad sa trabaho (Labor Code Art279)

Sa konteksto ng regular na employment, hindi maaring tanggalin ng employer ang isang manggagawa liban lang sa tinatawag na “just cause or authorized causes”.

Oras na gugugulin sa pagtatrabaho

Ang normal na oras nang pagtatrabaho ng sinumang manggagawa ay hindi nararapat na lumampas sa walo(8) oras sa loob ng isang araw kasama na rito ang maiksing oras ng pahinga at pagkain. Ang mahigit sa isang oras na diretsong pagpapahinga at pagkain ay maaaring hindi maibilang sa oras na ipinagtrabaho. (Art. 82& 84)

Karapatan sa pahinga at libangan (UDHR Art24, IESCR Art7d, Phil

Consti Art11 Sec9 Art13)

Ang bawat isa ay may karapatan sa pahinga at libangan, sampu ng maktwirang limitasyon sa bilang ng oras paggawa ang pana-panahong holidays ng may kabayaran . (Sa labor code, 1 araw o hindi kukulangin sa 24 oras matapos ang 6 na araw na tuloy-tuloy na pagtatrabaho sa loob ng isang linggo. Ang pagiging ina at bata ay nararapat bigyan ng ispesyal na pangangalaga at suporta. Ang lahat ng bata, isinilang man ito sa loob o labas ng kasal ay dapat magtamasa ng pantay na panlipunang proteksyon. May pahinga, libangan at resonableng hangganan sa oras paggawa at pana-panahong holiday na may kabayaran, ganuon din ang kabayaran para sa di pagpasok kung public holiday.

Hinggil sa pagpapasahod

1. Ang pagbibigay ng sahod ay nararapat na ibigay ng nakahandang salapi (cash) at malapit sa lugar na pinagtatrabahuhan (Art.102& 104)
2. Maaaring makuha ang sahod mula sa banko kapag may pakikiusap na isinulat ng mas nakararaming empleyado (Sec. 7 R.A. 6727)
3. Direktang ibinibigay ang sahod sa manggagawa(Art. 105)
4. Ang pasahod ay ibinibigay na may puwang na hindi lalampas sa labing-anim (16) araw (Art. 103)
5. Anumang ibinabawas sa sahod ay nararapat na may pahintulot ng batas (Art. 113)
6. Ang "Labor-only-contracting" ay ipinagbabawal kung saan ang taong nagbibigay ng mga manggagawa sa taong nagpapasuweldo ay isa lamang agent o kinatawan ng may-ari o ng nagpapatrabaho (Art. 106)
7. Kungsakaling nalugi ang negosyo ng kumpanya, ang kanyang mga manggagawa ay ang siyang unang mababayaran ng kanilang sahod at iba pang benepisyo bago mabayaran ang gobyerno at iba pang pinagkakautangan (Art. 110)

Hinggil sa mga kabataang nagtatrabaho

Ang mga batang may edad labinlimang (15) taong gulang lamang ang maaaring magtrabaho. (Sec. 12 R.A. 7610). Ang mga batang nagtatrabaho nang wala paang labinlimang (15) taon ay mapapasailalim sa responsibilidad ng kanyang mga magulang o tagapangalaga, sa kundisyong ang kanyang pagtatrabaho ay hindi makasasagabal sa kanyang pag-aaral sa proseso ng kanyang paglaki.

Isabelo delos Reyes: Bayani ng Mayo UNO

 

Ang Araw ng Manggagawa o Labor Day ay taunang ipinagdiriwang tuwing ika 1 ng Mayo sa Pilipinas. Sa okasyong ito ay binibigyang parangal ang lahat ng manggagawa sa buong bansa. Subalit kasabay ng masayang selebrasyon ay naglipana ang mga pagtitipon-tipon ng iba't ibang sektor ng manggagawa upang isatinig ang kanilang mga hinanaing.

Ang rebolusyong 1896 ay rurok ng mga nagpatong-patong na atraso ng mga prayle at ilang dekada bago ito; noong ika-20 ng Pebrero 1872, nabulabog ang kolonyal na pamahalaan sa pag-aalsa sa paggawaan ng barko sa Cavite, pitong kastilang opisyal ang napatay. Agad na naapula ang kaguluhan at maraming inaresto kabilang ang mga mestiso, pari, negosyante at kahit mga myembro ng pamahalaang kolonyal. Kabilang sa mga inaresto ay sina Basa, Regidor at Pardo na ipinatapon sa Marianas at iba pang lugar. Sa sulsol ng mga konserbatibong prayle, nagdesisyon ang pamahalaang kolonyal na magbigay halimbawa sa publiko. Binitay sa pamamagitan ng garote ang tatlong pari na sina:  Burgos, Gomez at Zamora sa harap umano’y ng 40,000 tao.

Matapos ang anim na buwan, noong ikalawang Setyembre, halos 1200 na mga manggagawa sa paggawaan ng barko sa Cavite ang nagsagawa ng kilos-protesta. Ito ang kauna-unahang kilos protesta na naidokumento sa kasaysayan ng arkipelago. Maraming tao ang naaresto at piniga subalit walang natukoy na pinuno. Sa aklat ni Benedict Anderson na “Under the Three Flags ”binanggit ang pagkasurpresa ng heneral na si Izquierdo at suspetsa niyang maaring umabot na ang impluwensya ng Itim na pakpak ng Internasyunal, ang seksyon ng mga anarkista.

Kung si Rizal ay na-edukahan sa mga Unibersidad sa Europa, sa Madrid at Barcelona nahasa naman si Isabelo delos Reyes sa mga kilos-protesta at welga ng mga manggagawa. Ang kakayahan niya sa mga kampanya at pag-o-organisa sa hanay ng mga manggagawa at mahihirap ang siya niyang naging kalakasan sa pagtatag ng kauna-unahang unyon sa arkipelago – ang Union Obrera Democratica (UOD). Kaya’t nakaka-intrigang isipin kung bakit karamihan sa mga militanteng unyon at mga partido ng manggagawa ay walang malalim na pagkilala kay Isabelo de los Reyes.

Ang Araw ng Mangggagawa sa Pilipinas ay unang ipinagdiwang noong 1903 noong mga panahong ang bansa ay kasalukuyang nasa ilalim ng pamamahala ng Amerika. Sa taong ito (Mayo 1) ay sama-samang nagmartsa papunta sa Malacanang ang mahigit sa isangdaang libong manggagawa na itinatag ng Union Obrero Democratica de Filipinas (UODF) sa saliw ng kaisipang anti-kolonyal, anti-imperyalismo at anarkismo, upang humingi nang mas maayos na kundisyon sa kanilang estado bilang manggagawa. Noon naalarma ang gobyerno ng Amerikano. Nilusob ng Philippine Constabulary na kinabibilangan ng mga Amerikano at mga Pilipino ang printing press ng UODF at inaresto ang pangulo nito, si Dominador Gomez sa salang ilegal na pagtitipun-tipon, pag-aaklas at paglaban sa pamahalaan.

Makalipas ang sampung taon, sa petsang Mayo 1, 1913, nabuo ang Congreso Obrero de Filipinas na pinangunahan ni Hermenegildo Cruz. Dito ipinaglaban ng mga manggagawa ang walong oras na pagtatrabaho kada araw, hindi pagpayag na magtrabaho ang mga batang manggagawa, pamantayan para sa paggawa ng mga kababaihan at pananagutan ng mga kapitalista. Dito nagsimula ang selebrasyon ng Araw ng Manggagawa hindi lamang sa pamamagitan ng mga parada kundi ng mga rali at pagsasatinig ng mga kaapihan ng manggagawa.